واحه اي بودم درين صحرا ؛ سرابم کرد و رفت

قطره بودن را گرفت از من ؛ حبابم کرد و رفت

گرچه چون شبنم از گلبرگش دميدم عاقبت

آفتابي بود در چشمش که آبم کرد و رفت

خرمني دارم سوال نازک از زلفش به جاي

آنکه با لب هاي خاموشي جوابم کرد و رفت

کهکشان افشاني شبهاي چشمم را نديد

مهوشي کو بر مدار خود ؛ شهابم کرد و رفت

اينک از يادش نمک بر زخم عبرت مي زنم

نازک آهويي که با مژگان ؛ کبابم کرد و رفت

من گلي پژمرده بودم ؛ سرخ چون گشتم ز شرم

چشم او از بين گلــــــــــــها ؛ انتخـابم کرد و رفت

با عزيزي در کنار جويبــــــــــــــــــــار اشک و آه

خلسهء آن چشم دريا گونه ؛ خوابم کرد و رفت